ความเจ็บปวด ทำให้คนเราเปลี่ยนแปลง
ใครชอบอ่านเรื่องราวแรงบันดาลใจ นี้คือเรื่องราวของผมเอง
อาจจะยาวหน่อยนะครับ แต่หวังว่าจะเป็นแรงบันดาลใจ
ช่วยให้คุณลุกขึ้นมาพยายามกับตัวเองมากขึ้น
ทำไมอยู่ๆคนที่อ้วนเป็นหมี ถึงเริ่มต้นเปลี่ยนแปลงตัวเอง
ผมเป็นคนขาดความมั่นใจอย่างแรงตั้งแต่เด็ก
ผมเป็นเด็กอ้วนที่ตัวใหญ่มาก ตอนนั้นอายุ 15-16
สูงประมาณ 183 น้ำหนักเกือบ 120 กิโล กางเกงเอว 44 อะ!!
ใครที่อ้วนมากๆ คุณจะเข้าใจผมว่าบางที
เราอ้วนที่เราก็จริง แต่มันไปหนักที่หัวคนอื่น
ผมโดนเพื่อนแกล้งสารพัด เพราะมีปมด้อย
ทั้งอ้วน ทั้งขี้อาย เวลาที่คนอื่นหัวเราะเรา แต่เราแม่ง
กลับรู้สึกเสียฟอร์ม เสียใจ ทำไมเราไม่ผอมเหมือนคนอื่นวะ
คุณรู้ไหม ผมโดนวินมอเตอร์ไซค์ถามเกือบทุกวันว่า
น้องหนักกี่ร้อยโลเนี่ย แล้วเขาทำหน้าเหมือนไม่อยากให้บริการ
สำหรับคนอ้วนอย่างผม ความรักเป็นสิ่งที่ไม่เคยคิดว่าตัวเอง
จะได้มี ผมไม่เคยมีแฟนเหมือนคนอื่น ในชีวิตวัยเรียนเลยครับ
ผมถูกปฏิเสธ จนกลายเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต
หนำซ้ำ คัดตัวนักกีฬาบาสเก็ตบอล ผมก็ไม่ติด เพื่อนทุกคน
ติด แต่ผมกลับต้องไปนั่งสแตนเชียร์ เท่านั้นยังไม่พอ
ช่วง ม.4 ผมไปสอบ ร.ด. เพื่อนทุกคนสอบผ่านหมด
แต่ผมกลับสอบตก ทั้งที่พยายามอย่างสุดชีวิต
ช่วงเวลาที่อะไรก็ดูไม่เป็นใจไปหมด
ทุกอย่างดูเลวร้ายมากเกินไปสำหรับคำว่า "อ้วน"
ผมตัดสินใจเปลี่ยนแปลงตัวเองเลย ผมเริ่มออกกำลังกาย
เริ่มศึกษาหาความรู้เท่าที่พอจะมีในเน็ตสมัยนั้น
ผมไม่เคยสนคนดูถูก ผมไม่แคร์ใครก็ตาม
ที่มองเราแค่ตัวตลก และผมก็ไม่เคยสนอีกเลย
ถ้าความรักมันจะไม่สมหวัง เพราะรูปร่างหรือเพราะแค่หน้าตา
ผมเอาความเจ็บปวดมาเป็นแรงบันดาลใจ
ความเจ็บปวดชนิดที่คนเกิดมาหน้าตาดี หุ่นดี ไม่มีวันเข้าใจ
ผมผลักดันตัวเองตลอดเวลา ไม่ใช่ทำครั้งเดียวสำเร็จ
ผมพยายามอยู่หลายครั้ง หลายครั้งมากๆ
และแน่นอน ผมมีช่วงเวลาที่ล้ม ที่ท้อ ที่ร้องไห้
แต่ทุกเบื้องหลังย่อมไม่มีคนเห็น และไม่อยากให้ใครรับรู้
ผมลุกขึ้น ปัดฝุ่นที่แข้งขา เดินหน้าทำมันต่อ ผมรู้อย่างเดียว
“กูต้องมีวันนั้น วันที่คนอื่นชื่นชมกูว่าหุ่นดี แล้วมาถามกูว่า ทำยังไงถึงมีรูปร่างอย่างนี้”
จากวันนั้นถึงวันนี้ กว่า 8 ปีแล้วที่ผมเดินทางมาจากจุดเริ่มต้น
กว่าจะพัฒนาตัวเองให้มีรูปร่าง และ ทัศนคติที่ดีต่อตัวเอง มันผ่านอะไรมามากมาย เยอะมากครบทุกรสชาติความเจ็บปวด เจ็บช้ำน้ำใจ ท้อจนไม่รู้จะทำไปทำไม แต่สุดท้ายจิตใจที่มันเรียกร้อง
หาสิ่งที่ผมรักที่จะทำมันมากที่สุด มันก็กลับคืนมาหาผม
สิ่งที่ผมทำมากว่า 8 ปี
จากความเจ็บปวด กลายเป็นความสุขส่วนนึงของชีวิต
สิ่งที่ทำให้มีความสุข ผมมองว่า มันไม่ใช่การมาถึงเป้าหมาย
แต่ เป็นเรื่องราวอุปสรรค ที่เราผ่านมันมา
ในวันที่เรายืนได้แล้ว เรามองกลับไป
นั้นคือการเติบโตขึ้นในแต่ละก้าวที่เราเอาชนะความเจ็บปวด
เหมือนวันที่พ่อแม่ มีความสุขจากการเห็นลูกๆเติบโตเป็นผู้ใหญ่
สิ่งที่ผมอยากจะฝากทิ้งท้ายเอาไว้ เป็นกำลังใจสำหรับ
ทุกคนที่กำลังเผชิญปัญหาอุปสรรคต่างๆ ไม่เพียงแต่
เรื่องการเปลี่ยนแปลงรูปร่างแบบผม แต่อาจจะเป็นเรื่องของงาน
หรือธุรกิจ หรืออะไรก็ตาม
ความเจ็บปวดนั่นแหละที่จะทำให้คุณเติบโต
ดังสำนวนของฝรั่งที่ว่า...
“NO PAIN NO GAIN”
ไม่เจ็บปวด ไม่เติบโต